Soms komen we inspirerende sites of topics tegen die we graag met jullie willen delen. Dat doen we voortaan hier.
Wat doe je op zaterdagochtend als je geen verplichte afspraken in je agenda hebt staan en de strijk en afwas kunnen wachten tot maandag? Halsoverkop een weekendje Rotterdam boeken natuurlijk.
Dit deden/zagen wij in minder dan 36 uur in het Manhattan van Europa (een klein beetje overdrijven mag af en toe). Maar we hadden gerust nog een dag langer kunnen blijven.
Foto’s maken op vakantie is de gewoonste zaak van de wereld. Iedereen doet het, maar in Azië krijgt naar het vogeltje kijken toch een heel andere dimensie.
Onze road trip in Nieuw-Zeeland zit er bijna op. Alleen Northland, met als hoogtepunt Cape Reinga, ontbreekt nog op ons lijstje. Voor de zoveelste keer is de tijd onze grootste vijand. We hebben nog drie dagen op Nieuw-Zeelandse bodem en nog 956 km af te leggen voor we in Auckland het vliegtuig nemen. Tijd dus om op te kramen in Thames en de rit naar Paihia, Bay of Islands aan te vatten, onze eerste stop in Northland. We zijn nog geen uur onderweg of we verrichten al onze eerste heldendaad …
Exact twee dagen hebben we om het schiereiland Coromandel, op het noordereiland van Nieuw-Zeeland, plat te rijden. De keuzestress slaat meteen toe, want twee dagen is veel te weinig om alle mooie plekjes te ontdekken. Maar wat moet moet. We maken van ons hart een steen en richten onze pijlen op Tairua en Thames. Tairua is een gezellig, piepklein kuststadje met één hoofdstraat en een handvol restaurantjes en cafétjes. Veel zien we niet die eerste avond want het is al donker wanneer we inchecken. Maar dat wordt de volgende ochtend ruimschoots goed gemaakt. Wanneer we de oranje gordijnen van onze kamer opentrekken, worden we beloond met een prachtig uitzicht op Paku schiereiland. Hier kunnen we niet zomaar vertrekken zonder te genieten van een dampend kopje oploskoffie van op ons privé-terras op 2 m hoogte met de zon in onze ogen.
“Wat als we gewoon voor altijd hier blijven?”. Gek hoe je allebei hetzelfde denkt zonder het te hoeven uitspreken.
Taupo, een compact stadje in het midden van het Nieuw-Zeelandse noordereiland, is de perfecte uitvalsbasis voor heel wat activiteiten in de buurt. Onze acht hoogtepunten:
Na een extra nachtje in Napier en een fantastisch ontbijt in het Ocean Spa Café (je krijgt hier verse potato wedges als ontbijt) rijden we op ons dooie gemakje naar Turangi, van waaruit we morgen de Tongariro Alpine Crossing willen doen. We volgen de scenic route via Ohakune (SH5 – Napier-Taupo Road), die ons naar afgelegen gebied brengt. We zien maar liefst twee auto’s op anderhalf uur tijd en duizend keer meer koeien en schapen. Iets wat je je in België niet meer kan voorstellen. Eerst rijden we nog in de regen, maar om 11u breekt de zon gelukkig door en rijden we voor de zoveelste keer in Nieuw-Zeeland door een prachtig goudgeel glooiend landschap. Verdorie, het is hier toch schoon.
Om 18u rijden we Wellington uit, traag maar zeker, van de ene file in de andere. Tegen beter weten in willen we vanavond nog tot Napier rijden, zo’n 315 km noordwaarts en bijna halverwege het noordereiland. Zolang het licht is, genieten we van de prachtige landschappen maar dan valt de duisternis en wordt het rijden een pak minder leuk.
Hier is geen straatverlichting en ook geen indirect licht van huizen langs de straatkant, want die zijn er gewoon niet. Bochten zijn er wel, heel veel en heel scherp, maar in het donker zie je dus niet of ze naar links of naar rechts zullen buigen. De grote lichten aansteken is geen optie, want tegenliggers zijn er ook genoeg en die appreciëren onze rijstijl niet echt. Bovendien kent de lokale bevolking elk bochtje uit het hoofd waardoor we meerdere keren een lange file creëren. Frustrerend, niet alleen voor ons.
Minder dan twintig uren, dat is de tijd die we hebben om Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, te verkennen. Daar zit jammer genoeg ook slaaptijd in. Gelukkig is onze hostel zo slecht dat we weinig ambitie hebben om er lang rond te hangen.
Wellington is de tweede grootste stad, na Auckland, en telt 400.000 inwoners. Het heeft de gezelligheid van een dorp en bruist als een Dafalgan-bruistablet met z’n cocktailbars, bruine kroegen, cinema’s en de alternatieve scene. Verdorie, verdorie, waarom is er in dit land zo veel te zien en hebben we zo weinig tijd?
Blenheim staat bekend als het warmste plekje van het zuidereiland én als startpunt van talloze wijntours. Wij lusten wel een glaasje Sauvignon Blanc, maar eerst gaan we vliegtuigjes kijken in het Omaka Aviation Heritage Centre. Niet zomaar vliegtuigjes, maar de “knights of the sky”, originele en replica gevechtsvliegtuigen die ingezet werden tijdens WO I.