Jeuj, Stijn kookt! En nog meer spannends in Ubud.
Stijn kookt! Zoals in een echte keuken met potten en pannen en al. Dat heugelijke feit heb ik helemaal te danken aan Philippe Bruninx, op blitz-bezoek in Bali én Green Kitchen Bali, waar we traditionele Balinese gerechten leren klaarmaken. 
De kok van dienst pikt ons hoogstpersoonlijk op in Ubud. Eerst neemt hij ons mee naar de lokale markt in Klungkung waar we enkele typische Balinese ingrediënten leren kennen. Daarna rijden we naar zijn huis in Sidemen waar we, na een rondleiding, samen zijn groentetuin plunderen: boontjes, aardappelen, pepers, limoengras, tomaten, … het gaat allemaal in de mand om straks sambal, sambal matah, tempeh manis (zoete tempeh), jukut urab (pikante groenten met geraspte kokosnoot), gule ayam (curry van kip en kokosnoot), pepes ikan (pikante vis in een bananenblad) en bubur injin (zwarte rijstpudding) klaar te maken. 
Met onze goed gevulde mand lopen we via de smalle paadjes langs de rijstvelden naar de openluchtkeuken, middenin een plantage met cacao, vanille, koffie, bananen, kokos, … met uitzicht op de rijstvelden. De setting is prachtig en ik zou hier best wel een uurtje kunnen zitten en genieten. Maar er moet gekookt worden, hop hop! 
Gelukkig krijgen we hulp van de zus en schoonzus van de kok want dat koken op een traditioneel houtvuur is toch iets anders dan het gasvuur opendraaien bij ons thuis. Zonder hen waren we vast naar huis vertrokken met brandwonden. 
Na een tweetal uurtjes koken – Stijn en Philippe zijn natuurtalenten en ik ga nooit een keukenprinses worden – staat er een goed gevulde tafel met lekkers klaar. Honger hebben we al lang niet meer. Dat krijg je als je te veel in de potten en pannen zit tijdens het koken. Maar je kan het ook niet laten staan natuurlijk. Terwijl we ons bord voor de tweede keer uit beleefdheid vullen (en ook uit medelijden met de kok, die anders ’s avonds nog eens hetzelfde moet eten), komt de huishond de vijzel leeg likken waarin we voordien de vis hebben fijngemalen. Ik weiger om hier verder over na te denken. 
Gepakt en gezakt met de restjes van het dessert en een klomp palmsuiker gaan we met dikke buiken even verderop pootje baden in de rivier (moeilijk stappen met al die stenen). Het water is behoorlijk warm en ik vraag me af of dat komt omdat onze kok even verderop in het water staat te pissen of omdat het water van het kratermeer Danau Batur afkomstig is 🙂 Na een kwartiertje stappen we in de auto richting Ubud om schaamteloos in slaap te vallen. Het koken, het zwemmen, de goeie muziek (Jimi Hendrix, The Doors, Neil Young, …) het werd ons allemaal wat te veel 🙂 
Omdat Philippe hier maar een kleine week is schroeven we het tempo wat op en staan ook mountainbiken, wandelen, surfen en bodyboarden op het programma.
Race downhill
De nog actieve vulkaan, Mount Batur, afdalen met de mountainbike, het is eens iets anders. We starten met een gigantisch ontbijtbuffet met uitzicht op Mount Agung. 
Onderweg maken we een pitstop in een koffieplantage om Luwak-koffie te proeven, de lokale specialiteit. In het kort is dat eigenlijk kaka-koffie: een civetkat eet koffiebonen op om ze even later weer uit te kakken, waardoor de bonen een beter aroma krijgen, het plots een delicatesse wordt en je er vijf keer meer voor moet betalen. Over goeie marketing gesproken. 
Er liggen ook enkele prachtige rijstvelden, gezellige dorpjes en ateliers van enkele houtkunstenaars op ons parcours. 
Net op het moment dat je denkt “hè hè, 500 calorieën weggewerkt op een voormiddagje” rijden ze met je naar een restaurant voor een overheerlijke lunch. De eerste die mij nu nog durft te vertellen dat de kilo’s eraf vliegen in Azië krijgt het met mij aan de stok. Wij boekten onze fietstrip bij Bali Eco Cycling. 
Ontsnappen aan het drukke Ubud
Op onze laatste dag in Ubud besluiten we om het wat rustiger aan te doen en slenteren we door de rijstvelden, even buiten het centrum. De meeste toeristen hebben deze wandeling, de Campuhan ridge walk, gelukkig nog niet ontdekt. Zalig die rust aan de rand van een stad die zo overbevolkt is geraakt dat het er niet meer leuk is. Wat een verschil met zes jaar geleden. Elke inspanning vraagt om een beloning, of dat maak ik mezelf toch wijs: in ons geval twee op één namiddag. Een pitstop in Sari Organic, een restaurantje met biologische gerechten en yummie sapjes, en een koffietje bij Seniman Coffee Studio. Zij serveren trouwens ook overheerlijke gado gado. Feest! 
Praktisch:
Logeren:
Wij logeerden bij Agung Cottages in het hipste straatje van Ubud. De kamer meteen links in de prachtige tuin is het mooist. Mr. Agung is trouwens een zeer sympathieke man. Kostprijs: 23 €/nacht, inclusief ontbijt
Eten:
Goed gegeten bij Soma. Voor de liefhebbers: alle ingrediënten zijn biologisch.
Waarom toch krijg ik bij elke blogpost van jullie zo’n verschrikkelijke honger ?! :p
Geen idee Julie 🙂
Geweldig om te lezen over jullie reis in Azie… Jullie gaan nu nog naar Sydney en Melbourne… Wij vonden Sydney te druk (wij kwamen toen van NZ) e Melbourne super! De trip met de camper.tussen Sidney en Melbourne is echt geweldig…zoveel te zien – vooral de natuur… Jullie zullen al heel wat ervaringen opgedaan hebben in Azie natuurlijk… En dan nog naar NZ… Dat blijft onze nummer een… Benieuwd wat jullie ervan vinden… We zijn er twee keer geweest en ja … Als het niet zooo ver was, dan zouden we er vaker naar toe,gaan of gaan wonen… We wensen jullie nog veel schitterende momenten in de twee volgende maanden en indien jullie info over NZ willen, met heel veel plezier….
En wie zijn wij, nu…Theo en Marleen : Theo is oud-seminarie mede-student van de vader van Stijn en wij zijn beiden oud-Ursula collega’s van Noel… En steeds vrienden gebleven… Ook met de mama van Stijn! …. Geniet van elke dag !!! Harelijke groeten uit Belgie… marleen en theo jammaers
Hallo Theo en Marleen, bedankt voor jullie fijne bericht. We blijven nog 1 week in Bali want ik ga een massagecursus volgen. Stijn gaat misschien een weekje naar Flores. Nadien staan Singapore en Kuala Lumpur op ons lijstje en dan de oversteek naar australië en N-Z. Ik was er al eerder en deel jullie gevoel volledig. We genieten van elke dag en het is al fantastisch geweest tot nu.
Internet is de laatste weken heel slecht dus we staan wat achter met onze verhalen. Maar we doen snel een inhaalbeweging dus blijf vooral lezen.
Groetjes,
Kris10 en Stijn